Nacionalni park Fruška gora se nalazi u Vojvodini, u Srbiji, nedaleko od Novog Sada. Godine 1960. je proglašen nacionalnim parkom. Najviši vrh je Crveni Čot (539 m), a najznačajniji turistički centar Iriški venac.
Pruža se duž desne obale Dunava i duga je 78 km, a široka 15 km. Stvaranje planine počelo je u mezozoiku, pre 90 miliona godina; naučnici je nazivaju “ogledalo geološke prošlosti”. Na njoj su pronađene 164 životinjske fosilne vrste, stare oko 123 miliona godina. Floru Fruške gore čini oko 1.500 biljnih vrsta.
Fruška gora bogata je šumama hrasta, graba, bukve, lipe i drugog drveća, sa zaštićenih preko 50 biljnih vrsta. Na planini postoji i više arheoloških nalazišta (neolit, bakarno, bronzano i rimsko doba), kao i stari fruškogorski manastiri, nastali od kraja 15. do 18. veka, poznati po specifičnoj arhitekturi, bogatim riznicama, bibliotekama i freskama. Središte uprave Nacionalnog parka je u Sremskoj Kamenici.
Naziv nacionalnog parka potiče od naziva istoimene planine, a sam naziv Fruška gora nosi u svom pridevskom obliku etnonim “Frug” u značenju Franak (Franačka država se krajem 8. i početkom 9. veka prostirala sve do naših krajeva), te na taj način ime ove planine čuva uspomenu na stanje iz davnih vremena.
Na prostoru nacionalnog parka raste preko 1.500 biljnih vrsta, od čega najveći procenat sa skoro 90% udela ukupne flore čine skrivenosemenice sa 36 vrsta, od kojih su neke zaštićene kao prirodne retkosti. Sem njih na prostoru se može naći i oko 700 vrsta lekovitih biljaka.
Park čini usamljena ostrvska planina u Panonskoj niziji. Prema jugu i severu Fruška gora je jako razuđena planinskim i rečnim tokovima, pri čemu se od glavnog uskog grebena pružaju pojedinačni, bočni grebeni, najčešće sa vrlo strmim padinama. Severna padina Fruške gore je strmija u odnosu na južnu, usled podsecanja Dunava. Takođe, lesna zaravan koja okružuje Frušku goru, manje je širine i moćnosti na severnoj strani, usled pomenutih prilika.
Nacionalni park Fruška gora ima povoljan turističko-geografski položaj. Preko Novog Sada i Beograda je saobraćajno dobro povezan putnim pravcima: Novi Sad-Beograd, Novi Sad-Ruma-Šabac, Novi Sad-Bačka Palanka-Ilok-Šid, Novi Sad-Beograd-Neštin-Ilok, i nekoliko saobraćajnica nižeg reda koje poprečeno presecaju planinu. Na svim putnim pravcima postoje, uglavnom stalne autobuske linije. Što se tiče železničkog saobraćaja, postoji železnička pruga Subotica-Novi Sad-Beograd, koja se od Beograda račva prema Nišu i Baru. Autobuska i železnička stanica u Novom Sadu udaljena je od Fruške gore 15 km, a od Beograda 50 km. Aerodrom Surčin (Beograd) nalazi se na 55 km od Nacionalnog parka.
Pašnjaci i plodno zemljište, vinogradi i voćnjaci, ukrašavaju padine i niže delove Fruške gore, dok su površine koje se nalaze visinama iznad 300 metara nadmorske visine pokrivene gustim, listopadnim šumama.
Na Fruškoj gori postoji više manastira. Svi ti manastiri potiču iz 13/14. veka.
