Dvorac porodice Dunđerski bio je najveća znamenitost mesta do posle Drugog svetskog rata. Vlasnik dvorca je porodica Dunđerski do 1946. godine, kada im je oduzet. Porodica po popisu oduzete imovine nije tražila povraćaj ovog dvorca. Gedeon, sin Lazara Dunđerskog želeo je da dvorac pokloni narodu sa svim umetninama, da se ova arhitektonski značajna građevina pretvori u muzej, kada je to i postao 1968. godine i pripao muzeju Vojvodine.
Kompleks dvorca na vlastelinskom posedu je nastao u drugoj polovini 18. veka. Manji dvorac sagradio je Marfi Lipot na prelazu iz 18. u 19. vek i u njemu je živeo plemić Nikola Bezeredi sa svojom porodicom. Bezerdi se odlučio na gradnju novog Velikog dvorca, koji je po planovima nepoznatog bečkog arhitekte sagrađen između 1834. i 1837. godine. Iako je sama zgrada proglašena dvorcem, ona je služila isključivo kao letnjikovac Nikoli Bezerediju koji je posedovao kuće u Beču i Budimpešti. Kompleks je zatim prodat Lazaru Dunđerskom 1882. godine.
Od kraja 19. veka pa do Prvog svetskog rata bio je stecište uglednih i značajnih političkih i kulturnih ličnosti toga doba. Između ostalih dvorac su posećivali Nikola Tesla, Paja Jovanović, Stevan Todorović i Laza Kostić, koji je u čast Lenki Dunđerskoj, koju je upoznao u ovom dvorcu, napisao najlepšu ljubavnu pesmu “Santa Maria della Salute”, a u dvorcu je jedno vreme boravio i Aleksandar Karađorđević.
Posle Drugog svetskog rata, od 1947. do polovine 1952. godine, zgrada dvorca sa pratećim objektima pripadala je tadašnjem Predsedništvu Vlade FNRJ. Tada je u tom zdanju povremeno boravio predsednik Josip Broz Tito. Dvorac je spomenik kulture od izuzetnog značaja. Depadans je postao jedinstven muzej stilskog nameštaja u bivšoj Jugoslaviji poznat kao Muzej Vojvodine.
Objekat se nalazi u prostranom parku, kao prizemna građevina pravougaone osnove, sa nizom prozora sa ravnim profilisanim natprozornicima poduprtim konzolama u obliku volute, a u donjem delu sa niz bolustera. Na istočnoj strani nalazi se klasicistički portik sa stepeništem koja podržavaju četiri dorska stuba, timpanom, stepeništem i kosim rampama za kolski pristup. Začelje dvorca je rešeno sa naspramnim isturenim delom i širokim stepeništem. Bočne fasade su jednako oblikovane. Krov je na četiri vode prekriven biber crepom, sa ukrasnim elementima od bakarnog lima. Park oko dvorca je vredan zbog zastupljenosti retkog rastinja.
